Της Αναστασίας Σπύρτου,

Σε δυναμικά κι επικίνδυνα περιβάλλοντα, όπως αυτό της βιομηχανικής παραγωγής και όχι μόνο, η πρόταξη της ασφάλειας του προσωπικού αποτελεί παράγοντα ουσιαστικής σημασίας. Η εδραίωση αυτού ακριβώς του αισθήματος ασφάλειας επιτυγχάνεται μέσω της εφαρμογής πρωτοκόλλων διαχείρισης κινδύνου, μια διαδικασία που ενισχύει, ταυτόχρονα, την αποτελεσματικότητα και η φήμη του οργανισμού.

Πρωταρχικός στόχος των μέτρων ασφαλείας είναι η προστασία της υγείας και της ζωής των εργαζομένων, μέσω της αποτροπής τραυματισμών, ασθενειών αλλά και θανάτων στο χώρο εργασίας. Σύμφωνα με μελέτες, αυτό ενισχύει, από τη μια, την παραγωγικότητα και το ηθικό τους, διασφαλίζοντας, παράλληλα, σταθερές λειτουργίες, ενώ από την άλλη μειώνει το κόστος των εργατικών ατυχημάτων.

«Σημεία – κλειδιά» της διαχείρισης κινδύνου

• Αναγνώριση κινδύνου: Περιλαμβάνει την αναγνώριση πιθανών κινδύνων στις διαδικασίες παραγωγής, όπως αστοχίες εξοπλισμού, διακοπές της αλυσίδας εφοδιασμού και ζητήματα κανονιστικής συμμόρφωσης.
• Εκτίμηση κινδύνου: Η αξιολόγηση της σημασίας και του πιθανού αντίκτυπου των εντοπισμένων κινδύνων επιτρέπει την ιεράρχησή τους με βάση την πιθανότητα και τις συνέπειές τους, βοηθώντας, συνάμα, στην κατανομή των πόρων για αποτελεσματικό μετριασμό του κινδύνου.
• Μέτρηση κινδύνου: Η ποσοτικοποίηση των κινδύνων βοηθά στην κατανόηση του πιθανού αντίκτυπου στις λειτουργίες της επιχείρησης. Η χρήση βασικών δεικτών κινδύνου (KRIs) επιτρέπει στους οργανισμούς να παρακολουθούν τις τάσεις και τα μοτίβα των κινδύνων, διευκολύνοντας τις έγκαιρες παρεμβάσεις.
• Ελαχιστοποίηση κινδύνου: Σχετίζεται με την εφαρμογή μέτρων ελέγχου για τον μετριασμό των εντοπισμένων κινδύνων και μπορεί να περιλαμβάνει την εισαγωγή πρωτοκόλλων ασφαλείας, την επένδυση σε αναβαθμίσεις εξοπλισμού και την ενίσχυση της ανθεκτικότητας της εφοδιαστικής αλυσίδας.
• Παρακολούθηση κινδύνου: Η συνεχής παρατήρηση των εντοπισμένων κινδύνων διασφαλίζει ότι οι στρατηγικές μετριασμού παραμένουν αποτελεσματικές με την πάροδο του χρόνου. Η τακτική παρακολούθηση επιτρέπει στις επιχειρήσεις να προσαρμόζονται άμεσα στις όποιες αλλαγές.

 Οι καλύτερες πρακτικές διασφάλισης της ασφάλειας στο χώρο εργασίας

Για να δημιουργηθεί μια κουλτούρα ασφάλειας στις εταιρείες βιομηχανικής παραγωγής, οι οργανισμοί θα πρέπει να υιοθετούν τις βέλτιστες πρακτικές, προσαρμοσμένες σε συγκεκριμένες ανάγκες τους. Αυτές είναι:

• Χρήση μέσων ατομικής προστασίας (ΜΑΠ): Η παροχή κατάλληλων ΜΑΠ όπως κράνη, γάντια και μάσκες είναι απαραίτητη για τη μείωση των κινδύνων τραυματισμού, κατά τη διάρκεια επικίνδυνων εργασιών.
• Διεξαγωγή Τακτικής Εκπαίδευσης για την Ασφάλεια: Τα ολοκληρωμένα προγράμματα εκπαίδευσης δίνουν τη δυνατότητα στους υπαλλήλους να εντοπίζουν τους κινδύνους και να ανταποκρίνονται αποτελεσματικά σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Αυτό καλλιεργεί μια κουλτούρα λογοδοσίας, όπου οι εργαζόμενοι αισθάνονται υπεύθυνοι τόσο για τη δική τους ασφάλεια όσο και για την ασφάλεια των συναδέλφων τους.
• Εφαρμογή Συστημάτων Διαχείρισης Ασφάλειας: Η δημιουργία δομημένων πλαισίων για τη διαχείριση της ασφάλειας συμβάλλει στη διασφάλιση της συμμόρφωσης με τους κανονισμούς, ενώ παράλληλα προωθεί τη συνεχή βελτίωση των πρακτικών ασφαλείας.
• Συμμετοχή των εργαζομένων σε πρωτόκολλα ασφαλείας: Η συμβολή των εργαζομένων στην ανάπτυξη και την εφαρμογή των μέτρων ασφαλείας ενισχύει την τήρηση των πρωτοκόλλων και μπορεί να οδηγήσει σε πολύτιμες γνώσεις για τη βελτίωσή τους.

Συνοψίζοντας, λοιπόν, η προτεραιότητα στην ασφάλεια, μέσω της αποτελεσματικής διαχείρισης κινδύνων, δεν είναι απλώς μια κανονιστική απαίτηση, αλλά μια στρατηγική επιταγή για τις επιχειρήσεις, που στοχεύουν στη μακροπρόθεσμη επιτυχία. Προάγοντας μια κουλτούρα ασφάλειας, εφαρμόζοντας ισχυρά πρωτόκολλα διαχείρισης κινδύνου και προσελκύοντας υπαλλήλους σε όλα τα επίπεδα, οι επιχειρήσεις μπορούν να δημιουργήσουν έναν ασφαλέστερο χώρο εργασίας που ενισχύει την παραγωγικότητα, μειώνει το κόστος και προστατεύει το πιο πολύτιμο περιουσιακό τους στοιχείο – το ανθρώπινο κεφάλαιο.